یکم خرداد ماه، روز بزرگداشت صدرالمتأهلین،
ملاصدرا شیرازی، فقیه و اندیشمند فلسفه، عرفان و
حکمت ایرانی اسلامی است؛ چهرهای که هرچند در روزگار خودش، آواره کوه و بیابانها شد، در نزدیک به نیم هزاره پیشین، اندیشههای او جهان اسلام بهویژه شیعیان امامیه و ایرانیان را با چالشی بزرگ روبرو کرد و هوادارن بسیاری یافت.
در این یادداشت حکمت صدرایی را از سه نگاه بررسی میکنیم: الف) زندگی ملاصدرا ب)چکیده اندیشگاه صدرایی پ) پیشینه اندیشگاه
نگاهی به زندگی ملاصدرا
محمد خدابنده، فرزند میرزا اسماعیل دوم، ولیعهد شاه تهماسب یکم صفوی (دومین شاه صفوی)، حاکم پارس بود و وزیری اندیشمند و خردمند به نام خواجه ابراهیم قوام داشت که در کوی قوام شیراز، خانه داشت.
خواجه ابراهیم را فرزندی نبود و با دعای بسیار، ۱۷ مهرماه سال ۹۵۰ هجری خورشیدی (۹۷۹ ه.ق/ ۱۵۷۱ م)، فرزندی به او داده شد و او به پاس این نعمت، فرزندش را محمدصدرا نام نهاد. (برخی همچون هانری کربن، ابراهیم قوام را بازرگان مروارید میداند که با بحرین در رفت و آمد بود.) خواجه ابراهیم هر که بود، به پرورش فرزند بسیار باور داشت و از این رو محمد خردسال را راهی مکتبخانه ملااحمد کرد تا هم سواد بیاموزد و هم با قرآن، همراه شود. این نیز پدر و پسر را بسنده نکرد و خانه، آموزشگاه محمدصدرا برای خواندن صرف و نحو عربی نزد ملا عبدالرزاق ابرقویی شد.
پس از چندی با درگذشت ملا عبدالرزاق، محمد در سوگ آموزگار خود نشسته بود که با مرگ شاه تهماسب یکم، شاه اسماعیل دوم، بر تخت نشست و هرج و مرج، ایران را فراگرفت. در این روزگار بود خواجه ابراهیم همراه با خانواده، بار سفر بست و همراه با خانواده به آن سوی خلیج رفت. نزدیک به یک سال سپری شده بود که در سال ۹۸۵ه.ق، محمد خدابنده بر تخت نشست و برگ سبز و زرد...
ما را در سایت برگ سبز و زرد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 4asadzadef بازدید : 81 تاريخ : يکشنبه 7 خرداد 1402 ساعت: 2:38